Islam bertapak di alam Nusantara yang meliputi negara Asia Tenggara iaitu Tanah Melayu(Malaysia), Indonesia,Thailand dan Filipina melalui pedagang Arab yang datang berdagang di Nusantara, usaha penyebaran agama Islam dari ulama atau tuan guru dari Tanah Arab(Timur Tengah) dan ahli-ahli sufi. Menurut Asy-Syid Qutb menyatakan bahawa Islam datang untuk menghapuskan segala bentuk perhambaan ciptaan manusia dan untuk menentukan bahawa “pengabdian” yang mutlak di bumi ini hanyalah untuk Allah s.w.t[6]. Kesimpulan ini dibuat berdasarkan ayat al-Ouran surah Al-Imran ayat 83. Dari kata-kata tadi, terkandung maksud perubahan dan pembangunan jiwa umat manusia,sebagai umat yang bersatu untuk menyembah dan tunduk kepada perintah Allah dan untuk mengimarahkan alam sebagai khalifahNya. Umat di Nusantara, tidak terkecuali menerima perubahan dan pembangunan jiwa walaupun teori Islam telah bertapak di rantau ini selewat-lewatnya pada abad ke 12 M. Perubahan yang tidak berlaku sebelum kedatangan Islam ialah perubahan jiwa kepercayaan dan pemikiran yang mencirikan perubahan world-view atau weltanschauung masyarakat di alam Nusantara, daripada kepercayaan anamisme kepada keparcayaan pada tuhan yang esa; daripada pemikiran khayaliah kepada pemikiran yang rasional yang mencirikan perubahan intelek yang tinggi. Perubahan inilah telah memberi jalan kepada umat Islam di Nusantara untuk menjadi khairu ummah yang berusaha menghargai ahsanu taqwim yang mempunyai sikap dan tabiat menghargai akal fikiran.
Monday, 6 October 2014
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment